رسوب شناسی نهشته های دور از ساحل جنوب شرق دریای مازندران و فرآیندهای کنترل کننده رسوبگذاری در آنها

هدف از این رساله، تعیین الگوی توزیع رسوبات و شناسائی فاکتورهای موثر بر آن در بخش های دور از ساحل جنوب شرق دریای مازندران، شناسائی زیستمندان دریای مازندران و بررسی پذیرفتاری مغناطیسی در رسوبات آن در راستای مطالعه رابطه ی بین مشخصه های رسوب شناسی و روند تغییرات پذیرفتاری مغناطیسی در این رسوبات و استفاده از نتایج آن به منظور تفسیر تغییرات سطح آب دریای مازندران و تاکید بر کاربرد پذیرفتاری مغناطیسی در تعیین تغییرات سطح آب دریاهاست. بدین منظور نمونه های رسوبی از 5 ایستگاه (100 تا400 متری) گرد آوری شد و از نظر مشخصه های بافتی، کانی شناسی و مغناطیسی مورد مطالعه قرار گرفت. رسوبات این بخش از دریا در محدوده ماسه بسیار ریز تا رس بوده و نسبتاً غنی از ماده آلی هستند (8/2%). در نتایج حاصل تطابق قابل ملاحظه ای بین اندازه ذرات، محتوی ماده آلی و عمق آب مشاهده شد و همچنین روند توزیع رسوبات بیانگر نقش قابل توجه توپوگرافی بستر دریا و لیتولوژی مناطق احاطه کننده آن در توزیع رسوبات و ترکیب کانی شناسی این حوضه بسته بود. ترکیب کانی شناسی در دریای مازندران به علت ویژگی های خاص این حوضه (به عنوان بزرگترین محیط آبی درون خشکی) دارای مشخصههای ناحیهای است. نتایج حاصل نشان از ارتباط نزدیک میان تغییرات اندازه ذرات و میزان پذیرفتاری مغناطیسی در رسوبات در نتیجه تغییر در میزان ورودی مواد آواری ناشی از تغییرات سطح آب دریا در دوره های مختلف دارد. چنانچه افزایش میزان پذیرفتاری مغناطیسی و اندازه ذرات در رسوبات همزمان با بالا آمدن سطح آب دریا و کاهش میزان آنها همزمان با پائین آمدن سطح آب تفسیر شده است. اگرچه بر خلاف انتظار چنین ارتباطی ما بین پذیرفتاری مغناطیسی و تغییرات میزان کربنات کلسیم و مواد آلی در رسوبات مشاهده نشد.